ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 20:30 - Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις 20.30 το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.

Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.

Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής.

Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.

Άρθρο: Η Τηλεόραση

Αρχικά όταν ανοίγουμε την τηλεόραση νομίζουμε πως ανοίξαμε ένα "παράθυρο στον κόσμο". Στην πραγματικότητα κλείσαμε το παράθυρο του δωματίου μας όπου βρίσκεται η τηλεόραση. Δεν μας αφορά τι συμβαίνει μερικά μέτρα μακρύτερα από εμάς διότι είμαστε απορροφημένοι σε αυτό που βλέπουμε στο "χαζοκούτι".

Η βασική διαφορά ανάμεσα σε μια οθόνη της τηλεόρασης και μια σελίδα βιβλίου είναι πως η τηλεόραση μας ψυχαγωγεί χωρίς διάλειμμα. Φεύγεις από έναν κινηματογράφο ή το θέατρο και μες στο μυαλό σου μένουν οι εντυπώσεις όπου τις επεξεργάζεσαι. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει με την τηλεόραση. Εκείνη δεν σου δίνει χρόνο για να σκεφτείς αυτά που είδες. Σε βομβαρδίζει αμέσως με άλλο πρόγραμμα. Η τηλεόραση δεν μας μαθαίνει τίποτα. Βήχει δίπλα σου η γιαγιά αλλά δεν σε συγκινεί, γιατί εσύ έχεις παρασυρθεί από τον βήχα μιας άλλης γιαγιάς στη μικρή οθόνη. Μπορεί να συγκινηθείς από την εικονική γιαγιά και ν' αδιαφορήσεις για την πραγματική δίπλα σου.

Δεν είμαι κακό πράγμα η τηλεόραση. Όταν είναι σωστή, μπορεί να μας ταξιδέψει, να δούμε πράγματα που δεν θα τα βλέπαμε ποτέ με γυμνό μάτι. Το ανθρώπινο μάτι όμως δεν έχει την ικανότητα να φέρνει πιο κοντά τα αντικείμενα. Δεν διαθέτει, όπως το λέμε για την τηλεοπτική μηχανή, "ζουμ". Γι' αυτό και απογοητεύεσαι, όταν στην πραγματική ζωή δεν μπορείς να δεις τα αντικείμενα από τόσο κοντά όσο έχεις συνηθίσει να τα βλέπεις στην τηλεόραση.

Έχεις αλήθεια σκεφτεί ποτέ τι αποτελεί "είδηση για την τηλεόραση"; Θα το βρούμε μαζί. Λοιπόν, αρχίζουμε. Πόσα αεροπλάνα προσγειώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Δεν ξέρεις, ούτε εγώ. Ας πούμε ένα νούμερο. Δέκα χιλιάδες. Ωραία! Άκουσες ποτέ σαν είδηση στην τηλεόραση τάδε, με προορισμό τάδε, έφτασε στον προορισμό του σώο και αβλαβές. Όχι φυσικά! Τι άκουσες αντίθετα; Για ένα αεροπλάνο που έπεσε και υπήρξαν τόσοι νεκροί. Το ίδιο και για τα πλοία που ναυάγησαν, για τα τρένα που εκτροχιάστηκαν και για τα τροχαία. Άρα τι είναι είδηση για την τηλεόραση; Είδηση για την τηλεόραση είναι μόνο η καταστροφή. Είδηση είναι μόνο η νεκροί, ποτέ οι ζωντανοί. Είδηση είναι ο θάνατος. Ποτέ η γέννηση. Αλλά σκέψου ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών, ότι εσύ κάθεσαι, δεν συμμετέχεις, βλέπεις, δεν κάνεις τίποτα. Αλλά είναι και κάτι άλλο, αν θέλεις να ξέρεις.

Γι' αυτό, όπως είπαμε στην αρχή, δηλαδή ότι δεν ανοίγεις κανένα παράθυρο στον κόσμο, απλώς κλείνεις το δικό σου πραγματικό παράθυρο βλέποντας συνέχεια τηλεόραση, έτσι και όταν λες τώρα "μπαίνω στο Διαδίκτυο", ουσιαστικά θέλεις να πεις "βγαίνω από τη ζωή μου".

Κωνσταντίνα Θεοδώρου,

Γ1 Γυμνασίου 2006-2007